Istnieje w świecie prawników humorystyczne powiedzenie, że prawnik, który prowadzi własną sprawę w sądzie ma nieroztropnego klienta. Postanowiliśmy „zadać kłam” temu powiedzeniu, a miało to miejsce w następującej sprawie.
Sąd Okręgowy w Poznaniu ustanowił dla powódki pełnomocnika z urzędu w mojej osobie, celem ewentualnego sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Sądu Okręgowego w Poznaniu.
Po zapoznaniu się ze sprawą nadałem do Sądu Okręgowego w Poznaniu przesyłkę zawierającą opinię prawną o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej przez powódkę.
Jednocześnie, na podstawie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu, wniosłem o zasądzenie na moją rzecz kosztów pomocy prawnej z urzędu według norm przepisanych, informując przy tym, że koszty zastępstwa nie zostały uiszczone w całości ani w części przez skarżącą.
Zawiadomiłem sąd o braku podstaw do sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej z nieznacznym uchybieniem 2-tygodniowego terminu, wynikającego z art. 118 § 5 k.p.c., jednakże termin ten upłynął jeszcze przed doręczeniem powódce odpisu wyroku.
Sąd Okręgowy w Poznaniu oddalił mój wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu kasacyjnym za sporządzenie opinii prawnej.
W związku z tym wniosłem zażalenie na powyższe postanowienie zaskarżając je w całości oraz zarzucając mu m.in.:
- naruszenie art. 118 § 5 k.p.c. przez jego nieprawidłową wykładnię polegającą na uznaniu, że przekroczenie przeze mnie wskazanego w tym przepisie terminu na zawiadomienie sądu o niestwierdzeniu podstaw do wniesienia skargi pociąga za sobą sankcję odmowy przyznania mi wynagrodzenia za udzieloną pomoc, podczas gdy sankcja taka nie wynika z treści przepisu, a nadto polegającą na uznaniu, że samo nieznaczne przekroczenie przeze mnie, wynikającego z tego przepisu dwutygodniowego terminu, jest równoznaczne z naruszeniem zasad należytej staranności uzasadniającym odmowę przyznania wynagrodzenia,
- pominięcie okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia mojego wniosku, to jest daty doręczenia powódce wyroku Sądu Okręgowego wraz z uzasadnieniem, podczas gdy doręczenie nastąpiło po upływie, wynikającego z art. 118 § 5 k.p.c., terminu na zawiadomienie sądu.
Mając na uwadze powyższe wniosłem o zmianę zaskarżonego postanowienia oraz uwzględnienie wniosku w całości poprzez przyznanie mi kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu za sporządzenie opinii prawnej o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Po rozpatrzeniu skargi, Sąd Okręgowy zmienił zaskarżone postanowienie w ten sposób, że przyznał mi wnioskowaną kwotę, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu w postępowaniu kasacyjnym.
W ocenie sądu trafnym był zarzut naruszenia art. 118 § 5 k.p.c. przez jego nieprawidłową wykładnię polegającą na uznaniu, że przekroczenie przeze mnie wskazanego w tym przepisie terminu na zawiadomienie sądu o niestwierdzeniu podstaw do wniesienia skargi pociąga za sobą sankcję odmowy przyznania mi wynagrodzenia za udzieloną pomoc, podczas gdy sankcja taka nie wynika z treści tego przepisu.
Bezspornym było również, że sąd wydający zaskarżone w niniejszej sprawie postanowienie ocenił, że opinia została sporządzona prawidłowo pod względem merytorycznym i koncepcyjnym, z przytoczeniem właściwych przepisów prawa procesowego i materialnego.
Warto więc walczyć o swoje.